Het is een herfstachtige namiddag in oktober. Regen, wind en kou. Maar het licht van het Bezoekerscentrum zorgt voor een prettige sfeer. Daar ga ik in gesprek met gastvrouwen en gastheren van ons Bezoekerscentrum. Ik ben benieuwd naar hun ervaringen en ook naar hun plannen. Want na 10 jaar in gebruik te zijn als centrum, zijn er vast ook wensen voor de toekomst.

Heel fijn: je bent onderdeel van een team met flexibele werktijden

Het team gastvrouwen en gastheren bestaat uit ongeveer 25 mensen. Tijdens openingstijden werken ze in tweetallen. Het team werkt met een planningstool, maar je kunt zelf bepalen hoe vaak je wil werken, met wie samen, en wanneer. Doordat niet iedereen wekelijks beschikbaar is, heb je een ruim team nodig. Met 25 vrijwilligers in gesprek gaan is niet werkbaar, dus praat ik met een klein groepje: Sylvia (Birnie), Henk, Ariënne en Carel.

Sylvia vertelt dat ze nu anderhalf jaar actief is in het Bezoekerscentrum. “Ik had net de opleiding bos- en natuurbeheer afgerond en toen kwam dit op mijn pad. Dit vrijwilligerswerk sluit hier echt prima op aan. Ik kan mijn kennis goed doorgeven.”

Carel startte al in 2017 bij het Bezoekerscentrum. “Ik heb geen natuuropleiding of zo gedaan, maar interesse in planten en dieren is mij met de paplepel ingegoten. Dus toen ik vrijwilligerswerk ging zoeken, was dit een logische keuze. Ook al omdat ik 30 jaar in het onderwijs heb gewerkt.”

Voor Ariënne en Henk was de kennismaking met Stichting Renkums Beekdal ietwat toevallig. Ze waren 50 jaar getrouwd en gaven een feest in Boscafé de Beken. Tijdens de aanmelding zagen ze dat hun gasten ook een rondleiding konden krijgen in het beekdal. Dat leek het bruidspaar een mooie toevoeging. “Het was dermate leuk”, grijnst Henk, “dat ik mij gelijk aangemeld heb als gids bij Wim. Ik heb een ecologische achtergrond en ik vind het zo leuk om over zoveel onderwerpen te vertellen. Naast het gidsenwerk werk ik nu ook in het Bezoekerscentrum.”

Thuis vertelde Henk aan Ariënne dat er een tekort is aan mensen en zo belandt Ariënne als vrijwilliger bij ons. Ariënne benadrukt: “Ik heb zelf geen natuurkennis, maar ik vind het verkopen van wandelingen en producten uit de winkel leuk. Vooral om het contact met de bezoekers. Henk doet de rondleidingen in het Bezoekerscentrum. Zo zijn we tot een goede rolverdeling gekomen.”

Henk woonde samen met Ariënne lang in Suriname. Daar was hij beheerder van een landbouwproeftuin. Zijn ervaringen daar plantten vaak een zaadje voor later vrijwilligerswerk.

Het verhaal moet goed zijn!

Alle vier zijn ze gemotiveerd en betrokken bij de gasten. Het is leuk om steeds weer nieuwe mensen te ontmoeten. Een warm welkom is belangrijk. Ze merken dat bezoekers vaak vooral naar de winkelspullen kijken en voorin blijven snuffelen. Ook informeren ze bij de balie over de wandelingen. Het is hun taak, vinden ze, om de bezoekers te verleiden om mee te gaan met de rondgang of rondleiding door het gebouw.

Sylvia merkt op: “Maar mijn indruk is ook dat bezoekers vaak niet goed weten wat ze met de informatie ‘achterin’ en ‘boven’ aan moeten en dat ze er daarom snel doorheen lopen. Er ligt dus een taak voor het bestuur om de informatie in die ruimtes duidelijker aan te bieden. Tot die tijd is het inderdaad aan de gastmensen om bezoekers tekst en uitleg te geven.”

Er is zoveel te vertellen over de opgezette beesten (die zijn erg in trek!), de tentoonstelling en de fotowand over het verleden en heden van het Renkums beekdal. Het zou ook een goed idee zijn om een QR-code aan te kunnen bieden met verhalen over de fotowand en de opgezette dieren in het centrum. Intussen is Carel opgestaan en laat zien dat de trap naar boven voor kinderen best griezelig is. Hij laat goede oplossingen zien, zoals een extra trapleuning op kindhoogte. En alle vier denken ze enthousiast mee. “We zijn een Bezoekerscentrum en niet een Informatiecentrum. Het verschil zit in het gevoel, je wilt dat ze vrolijk weggaan met een goed verhaal en nieuwe inzichten en dan lekker aan de wandel gaan,” voegt Carel toe.

“Eigenlijk zijn we een museum! Dit zeg ik om de status aan te geven!” roept Henk.

Kabouterpad en Droombomenpad

Het succes van het Kabouterpad is bij iedereen van de stichting bekend. Ik vraag mij af of veel mensen ook de wandeling Droombomenpad kopen en lopen. Sylvia geeft aan dat het een heel leuk pad is, maar helaas nog niet zo bekend bij de bezoekers. Al gauw vliegen de ideeën en suggesties over de tafel. Het klinkt te dromerig, het kan beter ‘Speurneuzen op pad heten’. Leuk om te merken dat deze groep vrijwilligers ook meedenkt over veranderingen en oplossingen voor de toekomst.

Op naar de toekomst!

Na tien jaar is het een goed moment om te reflecteren op de situatie zoals hij nu is. Sylvia vertelt: “We hadden dit voorjaar een werkgroep die kritisch keek naar wat goed werkt en naar wat minder werkt. Het bleek bijvoorbeeld dat het onvoldoende duidelijk is dat er informatie te halen is. Bovendien is het zelfs voor geïnteresseerde bezoekers lastig om een goed beeld te krijgen van de natuur, het landschap en het erfgoed in het beekdal. Dat komt doordat de verhaallijn minder duidelijk is. Met een verslag met onder andere deze bevindingen en praktische tips voor een aangepaste inrichting, looproutes en meer doe-dingen voor kinderen. Het verslag ligt nu bij het bestuur. Zij pakken dit op.”

Ook meedoen?

Denk je na het lezen van dit interview, dat je misschien ook vrijwilliger wil worden van Stichting Renkums Beekdal? Kijk dan eens op deze pagina naar de verschillende werkgroepen en lees over hun ervaringen: Vrijwilligers – Renkums Beekdal of Werken als vrijwilliger – Renkums Beekdal

Dank alle vier voor het prettige gesprek. Leuk zoals jullie over jullie ervaringen spraken, met passie!

Mariska,
Werkgroep Communicatie