Het zijn gouden tijden voor de handel in nestkastjes. Onderzoek door het ‘Kenniscentrum Eikenprocessierups’ heeft uitgewezen dat natuurlijke bestrijding van de processierups succesvol kan zijn. De vijanden van de rups zijn onze vrienden. Sindsdien vestigen terreineigenaren en bermbeheerders hun hoop op de hulp van mezen in de strijd tegen de rupsen. Overal verschijnen nestkastjes. Daarmee laat je zien dat je goed bezig bent. Boom na boom na boom hangen ze aan kale stammen boven bloemloze bermen. Als hutjes in een woestijn. Niemand schijnt zich af te vragen waar de mezen van moeten leven in de maanden dat er geen processierupsen zijn. Niemand schijnt te beseffen dat de rupsen nog meer vijanden hebben.
Aan het laantje waar ik dagelijks loop staat een rij eiken met een pruik klimop in hun kruin. Vorig jaar zijn er nieuwe mensen komen wonen. Ze houden van netjes. De vorige bewoners zagen met pijn in het hart hoe hun gevarieerde, vogel- en insectenvriendelijke tuin op de schop ging. Struiken eruit, gazon erin. Vierkante vakken vol vaste planten. Soort bij soort. Het ziet er keurig uit: geknipt, geschoffeld en geschoren. Maar de biodiversiteit is verdwenen.
Als eerste moest de klimop eraan geloven. De nieuwe bewoner heeft alle lianen doorgezaagd en uit de bomen getrokken. En dat terwijl klimop alom bekend staat om zijn belang voor vogels en insecten. Aangesproken op zijn actie beweerde hij dat klimop ook processierupsen aantrekt en het verwijderen van hun nesten bemoeilijkt. In plaats van klimop hangen er nu keurig nette nestkastjes aan de kale stammen. Excuuskastjes!
Wim Braakhekke
Reageren naar: wim.braakhekke@renkumsbeekdal.nl
