Het Renkums beekdal bedient vele bezoekers in hun behoefte om te recreëren in het groen. Veel wandelaars uit Renkum maar ook uit Wageningen en Bennekom gaan wekelijks of zelfs dagelijks op pad om te wandelen door het bos en langs het beekdal om te genieten van de mooie omgeving.
Toen ik ruim een jaar geleden begon als boswachter in het gebied zag ik dat de paden op een aantal plekken wat modderig waren. Met collega’s sprak ik er over en ik begreep dat de paden in het gebied eigenlijk altijd wel een status van nattigheid hebben. We zitten hier nu eenmaal in een beekdal waar water overal aanwezig is. Bovendien zijn veel paden boven ons hoofd afgesloten met een gesloten kroondak van de bomen die er staan. Dat zorgt er voor dat natte plekken moeilijk kunnen opdrogen. Ze liggen altijd in de schaduw en het vocht kan niet weg.
Ik merkte dat de toestand van de paden afgelopen winter er maar niet beter op werd. We hebben een nat najaar gehad en ook de winter bleef maar kwakkelen met nattigheid. Was er nu maar een tijdje lekkere vorst en droge vrieskou geweest, dat droogt de boel ook weer lekker op. Maarja, als we ergens niks over te zeggen hebben is het wel het weer. Het is de natuur, we kunnen daar niks aan doen. Dus laarzen of stevige wandelschoenen aan en toch lekker naar buiten. Want we laten ons natuurlijk niet weerhouden.
Ik kreeg geregeld vragen of we niet iets aan de toestand van de paden konden doen. Helaas is dat heel lastig wanneer je in de natte periode zit. Pas wanneer we in een droge periode zitten kunnen we goed zien waar de echte probleem plekken zijn en kunnen we met machines het gebied in om het een en ander aan te pakken. Zou je dat in de natte periode doen, dan rijden de machines meer stuk dan dat ze herstellen.
Gelukkig is inmiddels, ondanks dat we ook nog eens een heel nat voorjaar hadden, heel veel van de natte stukken opgedroogd. Ik heb met collega’s bekeken wat we kunnen doen om een volgende natte periode het hoofd te kunnen bieden. Met een aannemer ben ik het terrein in gegaan om te bekijken waar de grootste knelpunten aangepakt kunnen worden. We gaan geen verharding aanbrengen of iets dergelijks. Dat past niet in een natuurgebied.
Wat we wel kunnen doen is van de natste plekken de slechte bovenlaag afschrapen en eventueel opvullen met gebiedseigen materiaal. Tegelijkertijd worden er zogenaamde watergaten gemaakt. Dit zijn kuilen of laagtes langs de randen van de paden waar het overtollige water zich kan verzamelen. Zo verzameld het zich niet op het pad en blijft dat langer beloopbaar. We kunnen niet elk paadje in het bos op deze manier aanpakken want dat zou heel veel tijd en geld kosten. De focus ligt in eerste instantie op de bewegwijzerde wandelroutes en de paden waarvan ik weet dat er veel mensen komen. Wat we ook doen is in het najaar het blad van de belangrijkste paden blazen. Dat klinkt wat raar, om in een natuurgebied de paden te bladblazen, maar omdat je dan de rottende laag bladeren op het pad mist en de wandelaars deze niet door het zand heen kunnen lopen blijven de paden langer goed.
Wanneer deze nieuwsbrief uitkomt zijn de werkzaamheden als het goed is grotendeels klaar. Op naar een nieuw seizoen en vooral blijven genieten van onze mooie omgeving. Ook als er wel blubber ligt!
Groeten Jaël Bergwerff, boswachter publiek Staatsbosbeheer.
